Mehmetcik'e-Faruk Nafiz ÇamLıbeL

tarafından DyGu Perş. Ara. 24, 2009 9:34 pm

Ey milletimin lahzada halkettiği ordu!
Baktın ki bir bütün bir vatan elden gidiyordu,

Boğdun coşarak düşmanın gayzını kanda..
Derler ki, esaret denilen halka cihanda

Bir geçti mi hür boyna, asırlar kıramazmış;
Bir secde eden, bir daha baş kaldıramazmış!

Ancak sen o zinciri söküp kırmayı bildin;
Gökten geniş alnınla ne taptın, ne eğildin.

Dünya seni sehpaya çekerken gözü bağlı;
Mağlubu o gün gördü cihan galip edalı..

Bir taştı, fakat, benliğin en sonra kabından,
Sarsıldı cihan kükremiş arslan gazabından.

Çarpıştın ölümlerle, boğuştun heyecanla;
Sildin kara gözlerden akan yaşları kanla!

Memnun kapanır gözlerim ölsem de vatanda;
Madem ki cihan neş'eli, madem ki bu anda

Seyretmede bir kafile Türk ordularından,
Şarkın ebedi fecrini İzmir sularından!