Aslı Üstün-Ayna

Ey gönül; aynada seyrettim seni,
Yüzüne bin çizgi atmış gibisin.
Gözlerinde bin bir hüznü besleyen,
Mevsimler içinde bir kış gibisin.

Uzayan menzilde yolları kayıp,
Katarı yitiren kervan gibisin.
Dağların ardında uçsuz bucaksız,
Sahrada inleyen serap gibisin.

Hüzün çiçekleri açmış sinende
Rüzgârda savrulmuş yaprak gibisin.
Sabrınla yine de mermeri del de
Ateşe girmeden yanmış gibisin.

Taş mısın üstünde ayak izleri?
Güneşi olmayan gece gibisin.
Secdede durduğun yetmezmiş gibi,
Ruhunu secdeye çakmış gibisin.

Yürek titrer, akıl titrer, ruh titrer...
Makbere girmeden ölmüş gibisin.
Karlı dağlarını heybeye koyan,
Yalın ayak garip derviş gibisin.

Bağban olsan güller açardı bağda
Toprağı olmayan bir gül gibisin.
Ummanlar kaynıyor som yüreğinde
İncini yitirmiş mercan gibisin.