Köhne Konak-Mehmet Gökhan Damar

tarafından DyGu C.tesi Ara. 26, 2009 10:58 pm

bunlar mı kaldı dersiniz ellerimizi titreten şu soğuk puslu geceden
aksi seda koyu bir yalnızlıkta isminizi söylesem, şöyle usulca direnmeden
karabasan yorgun yolcu tahlili bakışlarımdan devşirerek hüznünüzü
epeyce öfkeli sanki, saldırgan bir tavırla sevmenizi uzaktan izlesem

kavhelerde sonu olmayan sessizlik iş ilanlarına atılımlar hiçbir zanaat olmadan
adına yokluk dediğim bilmem kaç fasıldır söyleyemediğim o eksik adımların lisanı
o kadar çaresiz o kadar derbeder
bir dilim kuru ekmeğe talim yokluğunuz hiç eksilmeden

hani bir zamanlardı yalnız mehtaba sokulurdu ay karanlıklar aydınlanırdı
eski sinemalarda el ele tutuşmalar
şimşek hızıyla yeniden adlandırmalar tanıdık bir duyguyu
hangisi daha inandırıcı kaçar o eski yazların vazgeçilmez yazgısından
hani o köhne konakta hani elele kaçamaklar eflatun bağnazlığımızdan
denizde akşam masada balık çiğde keman...

geceye kırmızı kuşandım
kan tuttu ellerim bileklerime kadar silme intihar