Suya Düşen KaranfiL-Ali Kınık

Ben bu şehri bilmem

Yağmurunu, güneşini...

Nasıl geçer bu zemheri?

Nasıl büyütülür baharda çiçek?

Nasıl yaşanır?... Bilmem...

İstasyonlarda boğulur çığlıklarım

Yarım kalır çayımız

Suya düşen bir karanfil gibi,

Sen gidersin,

Ben, kalırım...

İhanet etmiş,

Ve terkedilmiş bir sevgilidir şehir

Yalnız hatıralarda sevilir, kaçamak

Her yer sislidir artık,

Her susuş şiirdir

Ki, beni böyle garip, böyle yarım,

Böyle daha şair bırakıp,

Sen gidersin

Ben n’olurum...

İşte hayat, işte şehir, işte ben...

Yağmurlu istasyonlarda,

Dönüşsüz bir yolcuyu nasıl beklerim?

Nasıl dayanırım rüzgarlı sabahlara?

Savrulur yapraklarım,

Ayaza düşer çiçeklerim

Sen gidersin,

Ben,

ÖLÜRÜM...