YanLız AşkLar Vardı-Fırat Aytürk

Küfretti gözlerim,aynada gördüğü kendine,
Kendi sordu;nedir öfken kimedir,diye
Gözlerim daldı yine dipsiz okyanuslara,
Cevaplamadan önce kendini,
Sonra bozuldu bir büyü gibi engin sessizliği;
‘öfkem göremediklerime sitemim gösteremediklerime’
Dedi,kullanmadan kelimelerini.
‘sahip olduklarım yetmiyor sevgime,
Sevdam,her uyandığımda vuruyor diplere,
Rüyalarımda yaşıyorum tanrıçamla,
Oysa sadece yaşayabiliyorum,kızıyorum,haykırıyorum bilinmeyene,
Elinden tutuyorum sevgilinin,yumuşaklığı ısıtıyor içimi,
Ama hissetmiyor içi yumuşaklığımı,ısınmıyor minik yüreği
Dudaklarına masumane bir buse konduruyorum,
Eriyor kalbim,tükeniyor zihnim,
Ama sevgili anlamıyor boşalan zihnimden süzülen kalbimi.
Sarılıyorum,bağrıma basıyorum,
Gözlerim kısılıyor,titriyorum heyecandan
Ölüp ölüp diriliyorum Tanrıçamın bedeninde
Söylesene ölüp de dirilecek kadar kim sevmiş,sevebilmiş ki,
Anlıyorum sonradan,sevgili hiç yokmuş,
Mülteciymişim sevgilinin nefesinde.
Şimdi anlıyor musun kendi yüreğinde mülteci yaşamayı...
Anlıyor musun neden küfrettiğimi,
Neye sitemkar olduğumu,
Okyanuslara sebebsiz açılışımı.’
O konuşurken ağlamaklıydı gözlerim ama,
Küfrediyordu,sitemliydi bu rüyada yaşayamayan Tanrıçaya.
Uğruna kurban olmayan dinsiz,
Sevdana akıtılan gözyaşı zemzem suyudur,
Sana gelmeyen yollar ölüm,
Yüreğine konmayan aşklar haindir,
Seni seviyorum demeyen gözler mimlensin,
Tanrıçam al,ömrüm senindir,ruhumu işle istediğin şekle,
Yeterki yaşıyorum de,içimdesin de,aynamı kırdım de,
Görüyorum gözlerini,gözlerindeki çocuğu de,
Desen de demesen de,
SEVİYORUM SENİ,SEVİYORUM ÇOKTAN ÖTE....