Sen Yoksun Bir Ömürlük Ara Verdim Yaşamaya-Arif Orhan

Sen varken sensizliği biriktirdim
Şimdi yoksun seni biriktirmek kolay değil
Her gün takvimden eksilen zaman misali düşüyorum
Yoksun ya işte bu yüzden çok üşüyorum


Ayrılığın buz gibi koynunda yerle yeksan gençliğim
Gülüşüm can çekişerek usul usul yaprak döküyor
Umutlarım ardın sıra boyun büküyor
Son sözler yaşama hevesimi çaldığı günden beri candan
Bir ''sen'' daha ölüyor, iliklerimden sızan her damla kandan


Sen varken yıldız yapardım gözlerini
Ay yüzünden bir parça aydınlatırdı zifiri gecelerimi
Şimdi yoksun
Issız ve boş odamda rutubet tutarken anılar
Yatağımda zemheri ayazı var
Dünya denen koca kafes yüreğime dar


Son bakışların kurşun sıktığı günden beri dünüme
Yokluğun nefes nefes kan doğruyor yitip giden ömrüme
Mutluluk denen çivisi çıkmış meret
Yine uzak ve ücra memleket
Sevmeye mübah
Sevilmeye günah gönlüme....


Sen varken meydan okurdum hayatın acımasızlığına
Ve kafa tutardım kaderin vurdumduymazlığına
Şimdi sen yoksun
Bir ömürlük ara verdim yaşamaya
Sensiz can bedende angarya....!