(D)üşüyorum Baba - Ceyda Arslan

Bedenim virane düşmüş yüreğime (s)ağır..
Dayan diyor bir ses
Duymuyor bacaklarım..
Yokluğun kaynaklı yüklerim
Dik durmaya çalıştıkça
arsız bir coşku ile artmakta

Nefes almak zor
Bir bıçak ki üzerinde iki hece işli-
dört senedir orada öylece durmakta
ne zaman ki içime çekmek istesem mutluluğu
ezik yanımı hatrıma getirip
kör zindanlarda yalnızlığa mahkum etmekle görevli beni

birileri bağırdığında, birileri söylendiğinde,
bir çocuk baba dediğinde?
sol yanımda acıyan sebepten daha fazla şey ol istiyorum hayatımda
..
biliyorum..yetişmiyor sesim..

Bazen ayağım takılıyor küçücük bir taşa..
tökezliyorum..
hani bırakıp kendimi,
Ayrılmaya dünden hazır, onbinlerce parçama izin veresim geliyor!
değmez sana diyorum..
dilimde tövbeler özür diliyorum..

yaşama sebebim anneciğimin duaları tutarken elimi
seni özlediği için yüreğimden nefret ediyorum!

toparlanmaya çalışıyorum acele ve acemice..
hiçkimse - hele hele sen- asla görmesin diye halimi
açık bulduğum bir apartman kapısından medet umuyorum!
sen gittin gideli hiç yapmadığım şeyler yapıyorum baba
gölgen yok ya hani ardımda,
şaşırıyorum..
sudan çıkmış ördek gibi çırpınırken
yer neresi gök neresi şaşırıyorum!..

yakartop bile gelip gelip ilk beni vuruyor her oyunda..
ilk elenen,
en güzel yerinde oyunun hayatı uzak bir köşesinden izlemek zorunda bırakılan ben oluyorum..

bazen elimde olmadan açık verdiğimde sana dair hüzünlerimi
hiç düşünmeden annem kucağındaki canlarını seriveriyor yoluma..

farkınızı görüyorum o vakit..
gidişinle annemi kaç bin kez yıktğını,
kaç bin kez küs olduğumu farkediyorum sana ..
..
öyle ki o küskünlükler yer etmiş omuzlarımda..

bazen de kaçıp saklanasım
sana dair,aileme dair özlemlerimden sıyrılasım geliyor
bir tek sn için bile olsa
ama sığınacağım salıncağım kollarını özlediğim için
yine çelişiyorum kendimle..
yine (v)ahlarım dolanıyor dilime..

....

Çocukken birlikte oynadığımız topumu özlüyorum
hıçkırıklarım boğazımda dizelenmişken..
Birlikte oynadığımız oyuncaklarımıı sonra..

Kimbilir şimdi nerdeler diye isyan savurup
ne cehenemmde olduğunun hesabını soruyorum
o hiç bilmediğim apartmanın herşeyden bihaber tuğla taşlarına..

her duvar üstüme dökülüyor baba.
bilmezsin .. her duvar..

Duyduğum kapı sesleri korkutuyor..
Tutayım ucundan yetişebildiğimce,
yeter ki kapanmasın derken ellerim sıkışıyor geçmiş ile gelecek arasında
o günün resmi canlanıyor gözümde..

Herkes acıyla salladığım elim için ağlıyorum sanıyor
oysa ben gözyaşlarımdaki sana dokunuyorum acıyan parmaklarımla..

öp istiyorum çocukluğumdaki gibi..
"geçecek" de..
...
olmuyor...
sesin gelmiyor..

az kaldı ömrümün son demine baba..
canımı yakan herşeyin sebebi sen olma istiyorum..

ben seni çocukluğumdaki gibi sevmek istiyorum yeniden
fazlası değil..

tamam olma yanımda..
ama arada bir hatırla beni..
arada bir gel..

tüm kızgonlığımdam,kırgınlığımdan sıyrılıp
çocukça sevmek istiyorum seni baba?
çocukça sevmek?!
..

anla istiyorum baba..
seni unutmamak için
sebepler yaratmak,
ayağımın takıldığı taştan hesap sorup,
elimin sıkıştığı kapıyı yumruklamak kolay..
Ben seni hatırlamak için kendi kendimi acıtırım baba..
seni aklımda tutabilirim..

peki sen..
bak d(üşüyor)ken üstelik
hala haykırabiliyorum da sevgimi..

peki sen baba?
...
ya sen..

ne kadarını yapabilirsin benim için..